Condes deus monts e de las arribèras

de boisgontier jacme e darrigrand robèrt

« lo lop e lo renard qu’èran estats longtemps camaradas : l’un qu’avè la fòrça, l’aute qu’avè l’adreça. tant qui’s podón aviéner, lo topin que parlacà adarron e lo cròfo ne manca pas jamei de gigòts de moton ne de corpions de garia. mès l’amistat de la gahoalha que passa autan viste, per lo mens, com l’aiga deu gave a la sason de las maiadas.
bèthlèu donc cadun que voló har per si. lo renard ne patí pas tròp de hami ; mès lo praube diable de lop que viengó magre com un cent de claus e lo codic deu cuu que’u vadó a puish près autant agut com a las jòtas qui an hartèra de tirar o de neurir.
quan lo diable n’a pas arren a har, que’s grata las unglas… »

per noste que torna editar ací lo celèbre florilègi de contes tradicionaus deu sud de gasconha…


per noste réédite ici le célèbre florilège de contes traditionnels du sud de la gascogne.